Έως τα τέλη του 14ου αιώνα ένας μεγάλος όγκος νερού ήταν συσσωρευμένος σε μια λίμνη δυτικά της πόλης.  Έπειτα από κάποιο γεωλογικό φαινόμενο, πιθανώς κάποιο σεισμό, τα νερά διέρχονται την πόλη και χύνονται από τον βράχο της δημιουργώντας αναρίθμητα ποτάμια.  Κρυμμένοι πίσω από ακατάσχετη βλάστηση μένουν για αρκετό καιρό ανεκμετάλλευτοι.  Το 1942 πρώτοι οι Γερμανοί είδαν την τουριστική δύναμη των καταρρακτών και αξιοποίησαν τον περιβάλλοντα χώρο, δημιουργώντας δύο πισίνες, παρτέρια και ζαρντινιέρες.  Μετά τον πόλεμο ο χώρος παραδίδεται στον δήμο, ο οποίος με τη σειρά του φροντίζει να φυτέψει λουλούδια και δέντρα.  Το 1953 άρχισε να λειτουργεί το δημοτικό εστιατόριο «Πισίνες», όπου διασκέδαζαν οι εδεσσαίοι χορεύοντας ταγκό και βαλς.  Στις αρχές του 1960 κατασκευάστηκαν ασφαλείς προσβάσεις για τον επισκέπτη για να θαυμάζει και να φωτογραφίζει του καταρράκτες.

Σήμερα γνωστοί όχι μόνο σε όλον τον Ελλαδικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν, πολλοί είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται το πάρκο των καταρρακτών για να απολαύσουν τα επιβλητικά νερά του ποταμού Εδεσσαίου να χύνονται από το βράχο  (70 περίπου μέτρα ύψος) δημιουργώντας αυτό το φανταστικό θέαμα καθώς και τον διπλό καταρράκτη.  Κάτω από τον περίφημο Καταρράκτη Κάρανο υπάρχει ένα μικρό σπήλαιο με σταλακτίτες.  Στο πάρκο επίσης λειτουργεί υπαίθριο Μουσείο Νερού καθώς και  Τουριστικό Περίπτερο Πληροφοριών.

Ο επισκέπτης μπορεί ν΄ακολουθησει απλώς τη διαδρομή προς Έδεσσα και να φτάσει σε μέγιστο 30 λεπτά στο όμορφο και εντυπωσιακό αξιοθέατο πλησίο Καιμακτσαλάν.